سه نوع وسیله اتصال شامل پرچ، پیچ و جوش برای اتصالات سازه‌های فولادی مورد استفاده قرار می‌گیرند:
• پرچ
یکی از روش‌های اتصال قطعات فلزی، پرچ‌ها هستند که جزء وسایل بسیار قدیمی برای اتصالات سازه‌های فولادی به شمار می‌روند.
غالبا برای ساخت پل‌های قدیمی فلزی از پرچ به عنوان یک وسیله اتصال‌دهنده استفاده می‌کردند.
در کشور ما نیز پل‌های با دهانه‌های نسبتا طویل، نظیر پل‌های در مسیر راه‌های کناره دریای خزر، پل فلزی واقع بر رودخانه زاینده رود و پل قوسی راه‌آهن نزدیک شهر خوی و همچنین پل قوسی بر روی رودخانه کارون واقع در شهر اهواز، اتصالات پرچی دارند.
در کشورهای اروپایی و آمریکایی سازه‌هایی با تعداد طبقات زیاد، سازه‌های صنعتی و مخازن نفت نیز با اتصالات پرچی ساخته شده‌اند.
• پیچ
پیچ‌های موجود در بازار به دو صورت معمولی یا پرمقاومت (اعلا) جهت اجرای اتصالات در سازه‌های فولادی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
معیارهای انتخاب اتصال پیچی به شرح زیر است:
در سازه‌های سبک که تحت بارهای استاتیکی قرار دارند یا در اعضای ثانویه سازه مانند لاپه در سقف‌های شیروانی، بادبندها و مهارهای جانبی معمولا استفاده از پیچ‌های معمولی (با مقاومت کم) اقتصادی‌تر است.
هنگامی که کارگر ماهر برای جوشکاری فراهم نباشد، استفاده از اتصالات پیچی برتری دارد.
اگر قرار باشد سازه فولادی پس از مدتی برچیده شود، استفاده از اتصالات پیچی توصیه می‌شود.
در سازه‌هایی که تحت اثر بارهای متناوب قرار می‌گیرند که در اتصالات آن‌ها پدیده خستگی ایجاد می‌شود، استفاده از پیچ‌های پرمقاومت با عملکرد اصطکاکی دارای کارایی بهتری نسبت به اتصالات جوشی یا اتصالات با پیچ‌های معمولی یا پرمقاومت با عملکرد اتکایی هستند.
• جوش
متصل کردن اعضای سازه به کمک حرارت و ذوب شدن موضعی و یکپارچه کردن مصالح به یکدیگر را فن جوشکاری می‌نامند. در مورد اتصالات جوشی، موارد زیر قابل ذکر است:
اتصالات جوشی به شرط اجرای مناسب و صحیح جوش، ظاهر بهتری نسبت به اتصالات پیچی دارند و دامنه کاربردشان نیز وسیع‌تر است. امروزه با توجه به پیشرفت فن جوشکاری امکان اتصال اعضا از انواع فولادها توسط جوش به آسانی میسر است.
به دلیل امکان کنترل کیفیت جوشکاری، معمولا برای ساخت قطعات فلزی در کارخانه از فن جوشکاری استفاده می‌شود. در هر حال استفاده از وسایل جوشکاری در محل کارگاه (محل اجرای سازه) نیز بسیار متداول است.